"Flesh for Frankenstein" to film, który brany dosłownie wygląda jak psia kupa. Porównanie to, być może wulgarne a z całą pewnością zainspirowane chorobliwą fascynacją autora tematu fekaliami, bardziej urąga kupie. Film jest po prostu zły. Zły w znaczeniu kiepski, nie kojarzyć z szatanem, gdyż mogłoby to sprawić mu przykrość.
Gdyby jednak spojrzeć na "dzieło" Morrissey'a jak na twór o charakterze komediowym to nabiera ono bezwstydnych rumieńców. Sztuczne aktorstwo (ciekawie przedstawia się zestawienie przesadnie wyrazistego Udo Kier'a z lekko autystycznym Joe Dallesandro) zaczyna bawić, gówniany akcent barona i jego sługusa staje się tak za*ebisty, że zaczynasz szukać szkoły językowej, która ma go w swoim programie nauczania. Bezsensowne kwestie wypowiadane przez Kier'a stają się kultowe a scena (pozwoliłem ją sobie nazwać "kiss'er scene ;d) w której baron bez powodzenia namawia męskie zombie do pocałowania swojego żeńskiego odpowiednika (bardzo uroczego zresztą) trafia do mojego prywatnego panteonu najgenialniejszych (i zdecydowanie najśmieszniejszych) scen w historii kinematografii.
Ponadto w filmie jest kilka perwersyjnych scen, które zadowolą większość zboczeńców tego serwisu ;).